-
26.05.2009
Tiger umieszcza piłeczkę bardzo blisko dołka z niewielkiej odległości. Nauczcie się zmieniać trajektorię lotu piłki tak, aby zostawiać sobie krótsze putty, a nie będzie dla was straszny żaden dołek.
Wielu graczy wykonuje dłuższe drive’y niż Tiger (zamykając sezon 2008 po turnieju U.S. Open, Tiger zajmował dopiero 29 pozycję w kategorii długości drive’ów (Driving Distance)). Jeśli chodzi o precyzję wykonywanych drive’ów jego pozycja w rankingach jest jeszcze niższa (po sezonie 2008 zajmował dopiero 154 miejsce w kategorii precyzyjność drive’ów (Driving Accuracy)). Jednak, gdy chodzi o znalezienie się na fairway i zostawienie sobie krótkiego uderzenia w kierunku dołka, Tiger nie ma sobie równych, uderzając piłeczkę z dystansu 90 do 114 metrów o około 1,5 metra bliżej do dołka niż przeciętny gracz na PGA Tour.
Może wydawać się, iż półtora metra nie stanowi wielkiej przewagi. Jednakże dystans ten umiejscawia Tigera tuż poza odległością, która wymaga od zawodników wykonania wielu puttów. Co więcej jest to dystans, na którym Tiger odnosi najlepsze wyniki. Prawdopodobieństwo wykonania przez innego zawodnika PGA Tour putta do dołka z dystansu o 1,5 metra większego od odległości, którą musi pokonać Tiger po oddaniu krótkiego uderzenia w kierunku dołka, spada o prawie 10 punktów procentowych.
To jest najłatwiejszy sposób na osiąganie wyników Tigera. Krótkie uderzenia nie wymagają siły mięśni. Co więcej łatwiej jest kontrolować piłeczkę na zwykłych greenach, niż na tych używanych podczas rozgrywek PGA Tour. Kluczem do sukcesu jest uzyskanie kontroli nad pierwszym odbiciem się piłeczki od ziemi po uderzeniu na green krótkim kijem typu iron lub wedge, gdyż piłeczka nigdy nie zatrzymuje się w miejscu. Zamiast tego, albo odbija się raz do przodu i zatrzymuje, odbija się i toczy wstecz lub też odbija się i toczy. Na początku, kiedy Tiger po raz pierwszy brał udział w PGA Tour, kontrolowanie piłki na tym etapie gry nie wychodziło mu najlepiej. Często wprawił piłeczkę w zbyt wielką rotację, przez co czasami ostatecznie lądowała poza greenem mimo, że początkowo uderzyła tuż przy chorągiewce. Jednak obecnie Tiger fenomenalnie kontroluje zarówno osiągniętą wysokość, pokonany dystans oraz rotację piłeczki. Jeśli po którymś z uderzeń krótkim kijem typu iron piłeczka nie wpada w rotacje, oznacza to jedynie, że taki był zamiar Tigera.
Tiger zatrzymuje piłeczkę po wykonaniu krótkiego uderzenia na green na odległość od dołka o 27,9 % mniejszą niż reszta zawodników.
„Widziałem jak to robi!”
„Tiger jest najlepszy w kontrolowaniu trajektorii i dystansu lotu piłeczki. Zawsze uderza piłeczkę na wysokość flagi, nadając jej odpowiedniej rotacji. Czasem oznacza to brak rotacji i kontrolę nad tym jak piłeczka „zachowuje się” na grenie, odpowiednio dodając lub odejmując wysokość, na jaką ma polecieć. Tiger jest w stanie dotrzeć do każdej flagi, ponieważ umie uderzać na wiele sposobów krótkimi kijami typu iron i wedge. Dysponuje dziesiątkami sposobów dotarcia do flagi. Większość graczy zna jedynie dwa czy trzy sposoby.” –mówi Bart Bryant, zawodnik PGA Tour, który zajął drugie miejsce (pierwszy był Tiger) na turnieju Bay Hill Invitation.
Jak nadawać odpowiedniej rotacji, toczyć i ustawiać piłeczkę blisko każdej chorągiewki.
Większość zawodników wykonuje uderzenia z około 90. metrów za pomocą tylko i wyłącznie kija typu sand wedge. Większość, ale nie Tiger, który używa kija tego typu do uderzeń z 90 metrów tylko, gdy jest to nieuniknione w danej sytuacji. Na przykład, jeśli na chorągiewkę z tyłu, częściej używa dłuższych kijów, uderzając tak, aby piłeczka wylądowała blisko dołka, a następnie potoczyła się w kierunku flagi. W każdym przypadku Tiger ma pięć sposobów wykonania krótkiego uderzenia tak, aby piłeczka znalazła się blisko dołka. Każde z tych pięć zagrań daje Tigerowi największą szansę zbliżenia piłeczki do dołka bez narażania się na popadnięcie w kłopoty.
Nie trzeba znać wszystkich pięciu sposobów Tigera na wykonanie krótkich uderzeń tak, aby w większości przypadków zbliżyć się do chorągiewki. Wystarczy opanować wysokie i niskie uderzenie. Pierwsze uderzenie zapobiega przelecenie piłeczki obok dołka. Z kolei drugie stanowi najskuteczniejsze zagranie.
ABY PIŁKA POSZYBOWAŁA WYSOKO…
Przy zamachu nie starajcie się posłać piłeczki w powietrze (tj. odginając się na prawej nodze do tyłu pod wpływem uderzenia). Kąt nachylenia główki waszego wedge’a jest wystarczający, by piłeczka poszybowała w powietrzu. Aby mieć pewność, że piłeczka uzyska odpowiednią wysokość, wykonajcie pełny zamach, kończąc z rękami wysoko ponad lewym ramieniem.
ABY PIŁKA LECIAŁA NISKO…
Wykonajcie lżejszy zamach. Jest to najłatwiejszy sposób na obniżenie trajektorii lotu i zapobiegnięcie wystąpienia wstecznej rotacji, która powoduje wznoszenie się piłeczki. Ponadto, złapcie uchwyt wysoko, przybierzcie pozycję z piłeczką odchyloną do tyłu, i zetnijcie ostatnią fazę zamachu tak, aby wasze ręce osiągnęły wysokość ramion.
tłum. Marta Franecki
źródło: Golf Digest
Author Profile:
Ewelina Murzicz This author has published 655 articles so far. More info about the author is coming soon.
